Sylwetki Twórców: Felicia Mülbaier

Miejsce: Galeria Sztuki, pl. Katedralny 1
Termin: 04.05.-23.06.2022 r.

Godziny otwarcia: 
wtorek-niedziela: 12.00-18.00

Felicia Mülbaier na wystawie tej opowiada o pewnych ważnych spotkaniach, które wyznaczyły jej drogę. To długi proces, który przeszła, a raczej przechodzi jako (wy)twórczyni, artystka i człowiek, a którego efektem są dzieła eksponowane w tej sali oraz refleksje zawarte w katalogu.

O ważnych dla siebie spotkaniach: z kobietami, tutorkami czy ważnym materiałem – kamieniem mówi tak:

 „Spotkania są niezmiernie wartościowe dla praktyki artystycznej. Namacalnie wpływają na proces twórczy, pozwalając uciec od szarzyzny dnia codziennego, uskrzydlają. Wyzwalają ruch – mogą przy tym całkiem nieoczekiwanie zainicjować coś ulotnego, co minie, bądź też coś trwałego, co być może pozostanie. Mogą to być ludzie (…) lub fascynujący materiał.

Z kamieniem jako środkiem artystycznego wyrazu – bez którego trudno sobie obecnie wyobrazić moją pracę – zetknęłam się zupełnie przypadkowo w 2016 roku w trakcie studiów. Rzeźbiarska, empiryczna praca z nim wymaga wielkiej wytrwałości, jednak dzięki temu oddaniu i zatraceniu się w sobie do głosu dochodzi wolność ducha i nastaje wewnętrzny spokój. Zapadam się, staję w miejscu, kontempluję, czuję … usuwam  z drogi kamień.

Takie spotkania pozwalają oddać się chwili i stanowią dla mnie zachętę, by znów stać się cierpliwą nowicjuszką. Dzięki nim powstają obiekty i rysunki – prace, które nawiązują do chwil pomiędzy dwoma zetknięciami, a które żywią się obecnością tego pierwszego.

Zapraszam Was do tego, by na chwilę przystanąć, zadumać się i dołączyć do moich spotkań”.

Z kolei jej mentorka, prof. Ute Eitzenhöfer, komentuje twórczość – jako efekt, proces i postawę Autorki – takimi słowami:

 „Wciąż zatrzymuję się z ogromnym podziwem przed obiektami, które wyszły spod ręki Felicii Mülbaier. Uświadamiam sobie, jak wielu godzin nieprzerwanej pracy potrzeba na ich wyczarowanie, godzin spędzonych na głośnych i mokrych robotach szlifierskich. Oznacza to mnóstwo bezpośredniej bliskości z materiałem, wiele nieudanych prób oraz sporej dawki cierpliwości i dyscypliny. Patrząc na gotowe prace, odnosimy jednak wrażenie, że nie zostało w nich nic z tego, co świadczyłoby o trudach i uciążliwości wykonanej pracy. Nie widzimy tego. Nie czujemy. Natomiast dostrzegamy i odczuwamy stanowczość i zdecydowanie, które wynikają z długiej drogi, bardzo długiej wędrówki, jaką ma za sobą artystka. U kresu tej drogi widać kamień będący esencją tego co ważne. Skoncentrowana cisza. Prawie nieuchwytna w swej monolitycznej sile. Jedynie na obrzeżach i w miejscach, w których materiał staje się cieńszy, w których widoczne są pęknięcia i rysy, można wyczuć, jaką drogę trzeba odbyć, by uzyskać tę lekkość. Gdy o tym pamiętamy, tym bardziej zaczynamy sobie zdawać sprawę z tego, jaki skarb trzymamy w dłoniach. Jaki skarb nosimy. I z jak wielką uwagą należy go nosić”.

Felicia Mülbaier urodziła się w Speyer (Niemcy) w 1988 roku.

W latach 2011-2015 studiowała w Wyższej Szkole Nauk Stosowanych w Düsseldorfie, gdzie uzyskała tytuł licencjata sztuk pięknych. W 2019 r. ukończyła studia z tytułem magistra sztuk pięknych w zakresie kamieni szlachetnych i biżuterii na Uniwersytecie Nauk Stosowanych w Trewirze, kampus Idar-Oberstein. W ramach kształcenia i rozwoju artystycznego przebywała za granicą w Akademii Sztuki i Projektowania w Göteborgu (Szwecja) oraz w Estońskiej Akademii Sztuki w Tallinie.

Prace Felicii Mülbaier były prezentowane w kraju i zagranicą od 2014 roku. W 2019 r. artystka otrzymała Nagrodę Galerii Sztuki w 28. Międzynarodowym Konkursie Sztuki Złotniczej SREBRO. Wystawa Spotkania – refleksja nad naturą czasu odbywa się w cyklu Sylwetki Twórców i jest realizacją tej nagrody.

Jej prace znajdują się również w międzynarodowych kolekcjach, takich jak Nowa kolekcja Muzeum Designu w Monachium (Niemcy), Międzynarodowa Kolekcja Współczesnej Sztuki Złotniczej w Legnicy (Polska), Muzeum Rzemiosła Artystycznego w Hamburgu (Niemcy), Badisches Landesmuseum w Karlsruhe (Niemcy), Kolekcja Deedie Rose w Dallas (Stany Zjednoczone), Kolekcja Tobeler w Hamburgu (Niemcy) oraz w Estońskiej Akademii Sztuki w Tallinie (Estonia).

Zdjęcia: Lisa Villinger

 Katalog do pobrania