MICHALINA OWCZAREK 

 

MICHALINA OWCZAREK

DE-REKONSTRUKCJA FORMY 

 

Wystawa interaktywnej biżuterii w której artystka daje odbiorcy możliwość budowania kontekstu dzieła i interpretacji. W oparciu między innymi o teorię formatywności Luigi’ego Pareyson’a oraz zagadnienie formy, powstały cztery kolekcje (Odwracalne, Nieodwracalne, Złudzenie oraz Odbiorca jako współtwórca) liczące w sumie 37 przedmiotów oraz 5 dodatków (uchwyt do tygla i pudełko, linka z zapięciem oraz dwa magnesy (zestaw 8)), z których może powstać około 55 obiektów. Wszystkie prace poruszają tematykę zmian, które zachodzą w człowieku pod wpływem innych. Artystka pragnęła zaprezentować biżuterię będąca nie tylko estetycznym przedmiotem użytkowym, ale przede wszystkim dziełem niosącym przekaz emocjonalny. 

Głównym motywem prezentowanych prac jest twarz podlegająca zmianom. Nakierowuje ona odbiorcę na odczytanie komunikatu zawartego w kolekcji, jednocześnie pozwalając na pewną swobodę. W zależności od predyspozycji odbiorcy, ale i jego kreatywności, czy też wewnętrznych barier, odbiorca odczyta przedmiot jako zmianę człowieka lub też zmianę samego przedmiotu.

Wykorzystanie niewyrażających emocji twarzy nieistniejących osób było celowym zabiegiem. Według artystki twarz jest jednym z nielicznych znaków rozpoznawalnych przez każdego człowieka, bez względu na jego uwarunkowania kulturowe, czy też społeczne. Jednocześnie trzeba zaznaczyć, że same twarze nie są portretami. Należy rozróżnić portret od przedstawienia człowieka, aby zrozumieć różnicę między komunikatami, które ze sobą niosą. W przypadku tej kolekcji przedstawione twarze mają być bodźcem, a nie informacją o konkretnej osobie. Twarze zyskują tożsamość dopiero w trakcie interakcji z odbiorcą. Nabierają znaczenia dopiero kiedy odbiorca w pełni zaangażuje swoje emocje i rozum. Pod wpływem manipulacji twarze zamazują swój pierwotny wygląd, tym samym pokazując przejście od form jednoznacznie kojarzących się z twarzą do form, w których ulega ona modyfikacji. Przedstawienia przekształcają się w mniej czytelne lub też chowają się w bryłach geometrycznych, przez co wizerunek jest „zamazany”. Celem tego zabiegu jest zmuszenie odbiorcy do interakcji. Za pomocą manipulacji oraz obserwacji ewolucji podmiot ma możliwość zaznajomienia się ze strukturą przedmiotu, a także podjęcia wyboru między jego postaciami.

Bądź na bieżąco, wpisz swój e-mail, a my będziemy powiadamiać Cię o aktualnych wydarzeniach.

 

 

 Legnicki Festiwal SREBRO 2020

 

 

 

 

 

 

Partnerzy